Eindelijk naar audicien makker

Eindelijk naar audicien makker

We moesten naar audicien makker, maar mijn moeder wilde niet echt. Ze was het dus ook al weken aan het uitstellen. Ze wil ergens niet accepteren dat ze minder kan horen. Ik merkte het al een jaar geleden, ze leek niet echt te luisteren en kon zich ook generen als ze iets niet had verstaan. Ik confronteerde haar toen hier mee, maar ze kon er niks mee, ze wilde er niks van weten. Ik vond het ergens ook wel grappig, mensen die ouder worden, het blijft lastig. Als je slechter kan horen dan is het toch juist fijn dat er mogelijkheden zijn. Wat maakt het nou uit om met een hulpmiddel weer goed te functioneren. Dit maakte ik dan ook duidelijk aan haar en langzamerhand wist ze dat ze er echt iets aan moest doen. We gingen dus eindelijk naar audicien makker, het was ook echt prima, ze had het denk ik niet beter kunnen hebben. De man was vriendelijk en legde goed uit wat de opties waren. Een paar weken later was haar toestel klaar en dit was voor haar echt een verademing, ze kon opeens weer alles horen en daardoor was ze er ook veel beter bij. Ze voelde zich niet meer anders of ongemakkelijk. Het weekend daarop hadden we een familieweekend, niemand die iets merkte, alleen wel meer contact, wat dus ontzettend fijn is voor mijn moeder. Samen komen we er wel uit, zei ik tegen haar. Toen moest ze lachen.